İmam
Əli əleyhis-salamın
Siffeyndən qayıtdıqdan sonra, Hazirində
(Siffeyn bölgəsi yaxınlığında yer adıdır) Həsən
ibn Əli əleyhiməs-salama
yazdığı vəsiyyətlərindəndir.[1]
(Bu vəsiyyətnamə) yoxluq və
ölümə yaxın olan,
zamanı (onun keçərliyi və çətinliklərini) etiraf edən, ömür
və həyata arxa çevirmiş,[2] dövrana
(onun çətinliklərinə) təslim, dünyaya
bədbin,
ölülərin evlərində məskunlaşmış
və sabah (yaxın olan ölüm günü) ondan köçəcək
atadan (xalqın hidayəti və düz yola gətirilməsi barəsində) əldə edilməz
bir şey arzulayan,
məhv olanların (ölülərin) yolu
ilə gedən,
(müxtəlif) xəstəliklərə hədəf, zamanın
girovu olan,
müsibət və qəmlərə nişangah,
dünyaya qul (onun xoşagəlməz rəftarına düçar), hiylə və
yalan diyarının (yaxşılarının səadət və xoşbəxtliyi və pis əməllilərinin bədbəxtliyinin) taciri, (borc yiyəsi kimi öz borcunu almayınca əl çəkməyən xəstəliklərə, ölümlə nəticələnən hadisələrə və) puçluqlara borclu, (əlindən qurtarmaq mümkün olmayan) ölümə əsir, möhnətlərlə
müttəfiq,
qəm-qüssəyə
yoldaş (insan möhnət və qəm-qüssədən ayrılmır və sanki onlardan ayrılmamağa və yoldaş olmağa and içib), bəla və
dərdlərə hədəf, nəfsi istəklərin
torpağa yıxdığı və (qovuşacağı) ölülərin canişini
olan oğula!
Gərək səadət və xoşbəxtliyə səbəb olan fəzilətlər əldə etməyin fikrində olum.) Amma mənə camaatın qəm-qüssəsi deyil, yalnız öz qəm-kədərim aid edildiyi üçün (nə vaxt öz işimdən başqa iş və öz qəmimdən başqa qəmi yadımdan çıxartdımsa) düşüncəm məni təsdiqləyərək arzu və nəfsin istəklərindən saxladı, işimin həqiqətini (dünyadan köçməyi) aşkar etdi. Sonra məni onda oyun-oyuncaq olmayan səy və təlaşa və yalanla qarışıq olmayan doğruluğa vadar etdi. (Xülasə, dünyanın mənə arxa çevirdiyini və axirət səfərinə hazırlaşmağın zəruriliyini gördüyüm üçün öz işimdən başqa işlər üçün olan hər bir düşüncəni özümdən uzaqlaşdırdım. Amma) səni vücudumun bir parçası gördüm (çünki övlad insanın bir parçasıdır), hətta vücudumun hamısı hesab etdim (çünki övlad valideynin yerini tutaraq adını qoruyur). Belə ki, sənə bir şey gəlsə, mənə gəlmiş kimidir və əgər ölüm səni haqlasa məni haqlamış kimidir. (Qısası, sənin işlərin barəsində düşünməyim öz işim üçün düşünmək kimidir.) Sənin işin məni öz işlərim qəm-qüssəyə saldığı kimi kədərləndirir. Buna görə də (həmin səbəbdən) sağ qalmağımdan və ya ölməyimdən asılı olmayaraq bu məktuba möhkəm arxalanaraq onu sənə yazdım. (Bu elə bir vəsiyyətnamədir ki, əgər sən ona əməl etsən mənim qəlbim rahat olar.)
Oğulcan, sənə
təqvalı olaraq Allahdan qorxmağı, Onun əmr
və hökmlərinə tabe olmağı, qəlbini
Onu yada salmaqla abadlaşdırmağı (çünki bina evin kamilliyi olduğu kimi Allahı yad etmək də nəfsin kamillik amilidir) və Onun
(itaət və tabeçilik) ipindən yapışmağı
tövsiyə edir,
tapşırıram.
Əgər sən ondan yapışsan,
hansı səbəb və ip səninlə Allah arasında olan ip
və səbəbdən möhkəm ola
bilər?!
Qəlbini
öyüd-nəsihətlə
(elm, hikmət və axirəti yada salmaqla) dirilt, zahidliklə (dünyaya ürək bağlamamaqla) öldür, yəqin və
inamla (Allah və Peyğəmbərə iman gətirməklə) qüvvətləndir,
hikmətlə (Allahın hökmlərini bilməklə) nurlandır, ölümü yada
salmaqla zəlil və
xar et (nəfsi istəklərə tabe olma) və (dünyanın)
fanilik və yoxluğu(nu)
etiraf etməyə məcbur et (onu dünyanın yox olacağını iqrar etməyə vadar et ki, oranın əbədi diyar olmasını zənn etməsin). Onu dünyanın
pislikləri və dərdləri
ilə dərindən tanış et
(ki, ona etimad etməsin), zamanın (acı hadisələrinin) hücumu və
gecə ilə gündüzün pis keçməsi
(insanın istək və arzularına uyğun olmaması) ilə qorxut. Keçənlərin
xəbərləri (onların sərgüzəştlərinin necəliyi) ilə tanış
edərək səndən qabaqkıların başına gələnləri
onun yadına sal.
Onların diyarlarını,
qalıqlarını və nişanələrini
gəz dolan,
nə etdiklərinə,
haradan köçdükləri və harada
düşüb yerləşdiklərinə nəzər sal. Görəcəksən
ki,
onlar dostlardan ayrılaraq qürbət
və tənhalıq diyarına düşüblər. Sanki
az müddət sonra sən də onlardan biri olacaqsan.
Belə isə (layiqli əməllərlə) öz mənzil
və uyuyacağın yeri abadlaşdır,
axirətini dünyana satma. Bilmədiyin
şey barəsində söz söyləmə. Sənə
aid olmayan şey barəsində söhbət etmə. Azğınlıq
olmasından qorxduğun yoldan
(onunla getməkdən) çəkin. Çünki azğınlıq
sərgərdanlığı zamanı özünü
saxlamaq,
qorxulu işlər görməkdən daha yaxşıdır. Yaxşı
işlərə əmr et ki,
yaxşılardan olasan. Pis işləri
əlinlə,
dilinlə qadağan et.
Öz səy və təlaşınla onları (pis işləri) yerinə yetirən
kəsdən ayrıl.
Allah yolunda (din düşmənlərinə və pis işlərə əmr edən nəfsə qarşı) Ona layiq
tərzdə cihad et.
(İmkan və bacarığın olan qədər cihad etməkdən çəkinmə.) Allah yolunda, tənə
vuranın tənəsindən qorxub çəkinmə. (Başqalarını yaxşı işlərə əmr edərək pis əməllərdən çəkindirməkdə və digər ilahi hökmlərin icrasında kiminsə tənə vurması, sənə boynunda olan vəzifəni yerinə yetirməyə mane olmasın.) Harada olmağın
və hansı çətinliklə üzləşməyindən asılı
olmayaraq haqq-həqiqət uğrunda
(ona yardım etmək üçün) çalış. (Bu yolda qarşıya çıxan heç bir hadisədən üz çevirmə.) Dində elm
əldə et.
(Onun hökmlərini öyrən.) Özünü xoşagəlməz
işlərə səbr etməyə adət ver.
Haqq yolda səbrli olmaq necə də gözəl xasiyyətdir!
Bütün işlərində öz nəfsini
Allahına tapşır. Çünki sən
(belə olan halda,) onu qüdrətli
sığınacağa və qoruyucuya
tapşırmış olursan. İstədiyin şeyi
ancaq Rəbbindən istə (Ondan başqasına üz tutma). Çünki bağışlamaq
və vermək də Onun əlindədir,
məhrum etmək də.
(Hər bir işdə Allahdan) çoxlu xeyir
dilə.
Mənim vəsiyyət və tapşırığım
barəsində dərrakə və
fikir işlət,
ondan üz çevirmə.
Çünki sözün ən xeyirlisi və gözəli
onun fayda verənidir (qulaq asanın eşidərək ona uyğun rəftar etmədiyi deyil, eşidərək əməl etdiyidir). Bil ki, (sahibinə) fayda verməyən
bilikdə xeyir yoxdur.
Öyrənilməsi münasib olmayan
(sehr, cadu və bu kimi din və məzhəbə zidd) elmdən fayda
əldə edilməz.
Oğulcan, qocalaraq
yaşlaşdığımı,
zəiflik və süstlüyümün artmaqda olmasını
görüb sənə vəsiyyət etməyə tələsdim. Zehnimdə
olanları sənə çatdırmamış
ölüm məni haqlayar və ya
bədənimdə çatışmazlıq yarandığı
kimi,
düşüncəmdə də nöqsan
yaranar,
yaxud bəzi nəfsi istəklər və ya
dünya fitnələri səni məndən
tez qabaqlayar (nəfsi istəklərə tabeçilik və dünyaya ürəkdən bağlanmaq sənə hakim olmamışdan vəsiyyət etdim ki, birdən mənim öyüd-nəsihətlərimi qəbul etməzsən) və üsyankar
dəvəyə dönərsən deyə, onda bir
sıra fəzilətlər yazdım. Gəncin qəlbi
(toxum səpilməmiş) boş yer
kimidir.
Hansı toxum səpilsə onu qəbul edər (bitirər). Buna görə
də ürəyin (dünyaya vurğunluq səbəbindən) bərkiməmiş və
ağıl və dərrakən (boş və puç işlərə) mübtəla olmamış
səni ədəbləndirməyə başladım (din, hikmət, bilik və ibrət qaydalarını sənə xatırlatdım) ki, öz işlərində
tam düşüncə ilə,
təcrübə edənlərin sənin axtarmaq
və sınaqdan keçirmək ehtiyacını
aradan qaldırdıqları şeyə üz
tutasan,
təcrübə etməyə möhtac olmayasan və sınaqdan
keçirməkdən qurtulasan. Beləliklə, bizim (çox zəhmətlə) əldə etdiyimiz
ədəb (zəhmətsiz olaraq) sənə çatar
və bizim üçün qaranlıq (gizlin və naməlum) olan
şey,
sənə aydın olar.[3]
Oğulcan, məndən
əvvəlkilərin ömrü kimi
(uzun) ömür
sürməsəm də, onların işlərinə
nəzər salıb,
xəbərləri barəsində düşünərək
onlardan qalan şeyləri
seyr etmişəm.
Nəticədə onlardan biri
(kimi) olmuşam. Hətta onların
işləri barəsində mənə çatan
şeylərə görə sanki birincisindən sonuncusuna kimi
hamısı ilə yaşamışam.
Beləliklə,
onların işlərinin saf və
yaxşısını bulanıq və
pisindən və xeyrini
ziyanından seçdim. Sənin üçün
hər bir işin gözəlini seçdim, bəyənilmişini istədim
və onun qaranlıq və naməlum
olanını (məəttəlliyə səbəb olanını) səndən uzuqlaşdırdım.
Sənin işin məni,
mehriban atanı vadar
edən şeyə vadar etdiyi vaxt və səni tərbiyə etmək və ədəbləndirmək qərarına gəldiyim
zaman belə məsləhət gördüm ki, bu
işi həyata (yeni) üz tutduğun, zəmanəni
yeni dərk etdiyin (gənc və yeniyetməlik) və pak
niyyət və təmiz nəfsə malik olduğun vaxtda görüm.
Və bu işə Allahın kitabı,
onun tə’vili
(yozumu), İslamın (həqiqi) yolları, şəriət hökmləri
və Allahın halal-haramını
öyrətməklə başlayıram. Allahın kitabından
başqa bir şeylə başlamıram sənin təliminə. Sonra
xalqın nəfsi istəklər və (ziddiyyətli) rəylərə uymaları
səbəbindən (əqidə və şər’i hökmlərdə) şübhələrə düşüb
ixtilafa düçar olduqları
şey barəsində sənin şübhəyə
düşəcəyindən qorxdum. Onu sənin
yadına salmağa meylim olmasa da,
mənim üçün onu möhkəmləndirmək, səni həlak
və məhvediciliyindən əmin olmadığım
işdə təkbaşına buraxmaqdan daha
xoşdur.
Allahın,
onda sənə qurtuluş və nicat
müvəffəqiyyəti əta etməsini
və səni düz yola hidayət etməsini diləyirəm. Beləliklə, bunları
vəsiyyət edirəm sənə.
Oğulcan, bil
ki,
vəsiyyətimdən öyrənəcəyin ən
yaxşı şey Allahdan çəkinərək qorxmağın,
Allahın sənə vacib etdiyinə kifayətlənməyin və
(Əbu Talib, Seyyidüş-şühəda Həmzə və Cə’fər Təyyar kimi) keçmiş babaların
və əməlisaleh əhli-beytinin qoyub
getdiklərini əldə etməyindir.
Çünki sən fikirləşərək düşündüyün kimi, onlar
da öz sayıq düşüncələrini əldən vermədilər
(özlərinə diqqət yetirərək səadət və xoşbəxtlik tapdılar). Beləliklə, nəticədə düşüncə
onları bildiklərini yerinə yetirməyə
və vəzifə daşımadıqlarından çəkinməyə yönəltdi. (Onlar özlərinə aşkar və məlum olan şeylərə inanaraq ona uyğun davrandılar, qaranlıq və naməlum qalan şeylərdən isə uzaqlaşdılar.)
Beləliklə,
əgər nəfsin,
sənin qohumlarının (təcrübə edərək) keçdiklərini
onlar kimi bilməməsinə baxmayaraq, qəbul etməkdən
boyun qaçırırsa,
sənin bu barədəki istəyin
şübhələrə (qatma-qarışıq sözlərə) girişərək mübahisə
və çəkişmələrə daxil olmaq
deyil,
başa düşmək,
çalışmaq və elm
və bilik əldə etmək olmalıdır.[4] Ona
nəzər salıb barəsində düşüncəyə dalandan
qabaq öz Allahından kömək istə, müvəffəqiyyət
qazanmağın üçün Ona
üz tut və səni şəkk-şübhəyə
salan və ya zəlalət və azğınlığa aparan bütün
pis işləri tərk et.
Beləliklə,
ürəyinin təmizlənib saflaşaraq
təvazökar və itaətkar
olmasını,
fikrinin kamilləşərək (pərakəndəlikdən uzaqlaşıb) cəmlənməsini və
o barədəki səyinin məqsədyönlü
olmasını yəqin etdikdən
sonra (bu vəsiyyətnamədə) dediklərimə nəzər
sal və barəsində fikirləş. Əgər istədiyin
fikir və düşüncə rahatlığını əldə edə
bilməsən (ürəyin pak və itaətkar olmasa, düşüncələrin pərakəndə olsa, müxtəlif məqsədlərə malik olsan), bil ki, öz
qabağını görməyən dəvə
kimi anlaqsız addım atır
və zülmət qaranlıqlara (azğınlıqlara) düşürsən. Anlayışı olmadan
bilmədiyi yol ilə
gedən və ya (haqqı batilə) qatışdıran kimsə
dini istəyən adam deyil!
Belə olan halda,
dayanmaq və özünü
saxlamaq (ağıl və elmin hökmünə) daha
yaxındır.
Buna
görə də oğul can,
mənim vəsiyyət və tapşırığımı
yaxşı anla.
Bil ki,
ölümün sahibi həyatın da sahibidir,
yaradan öldürəndir,
yox edən,
qaytarandır (bəla və çətinliklərə) düçar edən
nicat verəndir.
(Xülasə, işlərdə şəriksiz Allahdan başqa təsiredici yoxdur.) Dünya
ancaq Allahın nemətlər, imtahanlar, axirət cəzası
və bizim bilmədiyimiz şeylərdən istədiyini
müəyyən etdiyi şey üzərində dayanıb. Buna görə
də işlərdən hansısa sənə
çətin gələndə,
(onun hikmət və məsləhətə əsaslanmamasını sanma) onu sənin
ondan xəbərsizliyin və nadanlığın
hesab et.
Çünki sən yaradılışının əvvəlində nadan
idin,
sonra bilik sahibi oldun.
Sənin (hikmət və məsləhətini) bilmədiyin,
düşüncənin barəsində sərgərdan
qaldığı,
görmənin azdığı və
sonra görüb dərk etdiyin şeylər çoxdur.
Buna görə də yaradan,
ruzi verən və gözəl əndamını xəlq edəndən
(Onun rəhmət ipindən) yapış. İbadət və
bəndəliyin Ona olsun, Ona
üz tut və qorxun Ondan olsun.
Oğulcan, bil ki, Allah barəsində Peyğəmbər (səlləllahu əleyhi və alih) kimi heç kəs xəbər verməyib.
Belə isə onu öz (səadət və xoşbəxtlik) bayraqdarın hesab et və (əzab və çətinliklərdən) nicat və qurtuluş rəhbərin bil. Mən (bu barədə) sənə öyüd-nəsihət verməkdə heç nəyi əsirgəmədim. Sən özün üçün (öz xeyrin üçün) fikir və düşüncələrində hər nə qədər səy və təlaş etsən də, heç vaxt mənim sənin üçün olan fikir və düşüncələrim həddinə çata bilməzsən.
Oğulcan, bil ki, əgər Rəbbinin şəriki olsaydı,
sənin (hidayət edilməyin) üçün onun da peyğəmbərləri gələr,
onun səltənət və hökmdarlıq nişanələrini görər,
iş və sifətlərini tanıyardın. Amma Allah, Özünü vəsf etdiyi kimi təkdir.
(Qur’ani-Kərimin Kəhf surəsinin 110-cu ayəsində buyurur ki: «أَنَّمَا إِلَهُكُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ» «Sizin tanrınız yalnız tək olan Allahdır».) Səltənətində heç kəs Ona qarşı çıxmır. O heç vaxt zavala uğramır və həmişə olub
(əbədi və əzəlidir). O hər şeydən əvvəldir,
amma (say mənasında olan) əvvəl olmaq və birinciliksiz.[5]
Həmçinin hər şeydən axırdır, sonluqsuz![6]
O, rübubiyyətinin qəlb və ya gözün əhatə etməsi nəticəsində isbat edilməsindən böyükdür.[7]
Buna görə də Onun sifətlərini (deyilən kimi) dərk etdikdən sonra, itaət və bəndəlik axtarışında, əzab və cəzasından qorxmaqda və qəzəbindən (rəhmətindən uzaqlaşmaqdan) çəkinməkdə qədir-qiyməti kiçik, qüdrəti az, acizliyi çox və Rəbbinə ehtiyacı böyük olan sənin kimisinə necə davranmaq layiqdirsə, elə hərəkət et. Çünki O, sənə yaxşılıqdan başqa bir şey əmr etməyib və səni çirkin işlərdən başqa bir şeydən çəkindirməyib.[8]
Oğulcan, səni dünya,
onun necəliyi, aradan getməsi və əldən-ələ keçməsindən xəbərdar etdim. Sənə axirətdən və həmin diyarda onun əhli üçün hazırlanmış şeylərdən xəbər verdim. Dünya və axirət işləri barəsində sənin üçün misallar da çəkdim ki, onlardan ibrət götürərək ardınca gedəsən!
Dünyanı sınaqdan keçirib tanıyan kimsə (arzu və istəklərinə) uyğun olmayan qəhətlik və dar yerdən, su və yeməyi bol və yaşıllıqları (geniş) olan yerə səfər edən müsafirlər dəstəsi kimidir.
Onlar öz diyar və yerlərinin gen-bolluğuna çatmaq üçün yolun əziyyətləri, dostların uzaqlığı, səfərin çətinlikləri və yeməklərinin pisliyinə dözərlər.
Beləliklə, həmin çətinliklərdən əziyyət və ağrı-acı hiss etməzlər. (Öz) yığdıqlarının həmin yolda xərcləməsində bir ziyan görməzlər.[9]
Onlar üçün onları mənzil və yerlərinə yaxınlaşdıran şeydən sevimli bir şey yoxdur. Dünyaya aldanan (və axirətə göz yuman) şəxs isə yeyib-içməyi bol, naz-neməti çox və (arzu-istəklərinə) müvafiq mənzildə olan və sonra ordan qəhətlik və darısqal yerə gələn dəstə kimidir. Gözlənilmədən yeni yerə çatan və ona doğru hərəkət edən zaman onlar üçün (əvvəl) olduqları yerdən ayrılmaqdan acı və ağır şey yoxdur!
Oğulcan, özünü səninlə başqası arasında olan şeydə tərəzi et. Beləliklə, özün üçün bəyəndiyin şeyi başqası üçün də bəyən.
Özün üçün istəmədiyin şeyi, başqası üçün də istəmə.
Necə ki, sənə zülm edilməsini istəmirsən, sən də zülm etmə. Sənə yaxşılıq edilməsini istədiyin kimi, sən də yaxşılıq et. Başqalarında çirkin saydığın şeyi, özündə də çirkin say. Sən özün başqaları barəsində məmnun və razı olub rəva bildiyin şeyi, başqalarının da sənə rəva bilmələrindən razı ol. Bildiyin az olsa da bilmədiyin şeyi demə.
Sənə deyilməsini istəmədiyin şeyi (sən də başqalarına) demə.
Bil ki, məğrurluq və özünü bəyənmək xoşagəlməz və haqqa zidd bir xüsusiyyətdir və ağıla ziyan gətirər. Beləliklə, öz yaşayış və dolanışığını təmin etmək üçün çalış. Başqaları üçün xəzinədarlıq etmə. (Hərisliklə mal və sərvət yığaraq onu başqaları üçün saxlama.) Öz doğru yoluna çatanda (haqq yolu tapanda) isə, Rəbbin müqabilində ən təvazökar və itaətcil halda ol.
Bil ki, qarşında uzaq məsafəli uzun və çox qorxulu bir yol var. Sən orada yaxşılıq axtarışına və yükünün (ağır günah və itaətsizliklərdən) yüngül olması ilə birgə səni məqsədə çatdıracaq miqdarda azuqə götürməyə də möhtacsan. Buna görə də arxana taqət və bacarığından artıq yük götürmə ki, ağırlığı səni incidər (və yolda qalaraq başqalarına çata bilməzsən). Sənin azuqəni qiyamət gününə aparacaq və sabah,
sən möhtac olduğun zaman onu sənə qaytaracaq möhtac və imkansız bir adam tapsan qənimət bil və azuqəni ona yüklə. Nə qədər ki, imkanın var, ona çox kömək et. Çünki ola bilər ki, (ehtiyac günü) onu axtarasan və tapmayasan. Sənin ehtiyacın olmayan zaman səndən borc istəyəni qənimət bil ki, möhtac olduğun gündə onu sənə qaytarsın.
Bil ki, sənin qarşında çox təhlükəli və çətin bir keçid var. Orada yükü yüngül olan yükü ağır olandan xoşhaldır və ağır tərpənən sürətlə gedəndən pis və aciz vəziyyətdədir. Həmin yolda, sənin enəcək yerin, mütləq ya cənnətdir, ya da od. Buna görə də (həmin diyara) çatmamışdan özün üçün qabaqcadan hazırlıq görən göndər (ki, sənin üçün asayiş və rahatlıq yeri əldə etsin). Getməmişdən qabaq mənzil hazırla ki, ölümündən sonra razı salmaq vasitələri yoxdur və heç kəs dünyaya qayıtmır. (Orada yaxşı iş görmək mümkün deyil ki,
günahdan keçsinlər, həmçinin dünyaya qayıtmaq olmur ki,
pis işlərə görə tövbə edilsin.)
Bil ki, göylər və yerin xəzinələri (qüdrətli və bacarıqlı) əllərində olan Allah sənə dua etmək və istəmək icazəsi verib və (onların) qəbul edilməsinə zəmanət verib.
Sənə (istədiyini) vermək üçün istəməyini, mehribanlıq etməsi üçün rəhmət və mehribanlıq diləməyini əmr edib. Səninlə Özü arasında Onu səndən ayıracaq bir kimsə qoymayıb. Səni Onun yanına şəfaətçi və vasitəçi aparmağa məcbur etməyib. Pis iş görəndə tövbə etməyinə mane olmayıb,
(günahına görə) cəza verməyə tələsməyib. Rüsvay edilməyə layiq olduğun yerdə rüsvay etməyib səni. Tövbənin qəbul edilməsində səni əziyyətə salmayıb. Günahlara görə səni sıxıntıya salmayıb və rəhmətindən naümid etməyib.
Hətta sənin özünü günahdan saxlamağını yaxşı iş (görmək) kimi dəyərləndirib. Sənin günah və pis işini bir günah, yaxşı və gözəl işini isə on bərabər hesab edib. Sənin üçün tövbə, peşman olaraq qayıtmaq və razı salmaq qapısı açıb.
Beləliklə, nə vaxt çağırsan, səsini eşidər, nə vaxt Onunla münacat və razü-niyaz etsən,
qəlbinin sirrini bilər.
Belə isə, istəyini Ona çatdırarsan, ürəyinin sirrini Onun yanında açarsan və dərd-qəmindən Ona şikayət edər, Onunla dərdləşərsən. Ondan istəyərsən çətinliklərinin çarəsini və kömək və yardım diləyərsən Ondan. Ömür uzunluğu, can sağlığı və ruzi bolluğu kimi başqalarının verə bilmədikləri şeyləri, Onun rəhmət xəzinələrindən istəyərsən. Sənə Ondan istəmək icazəsi verməklə, xəzinələrinin açarlarını sənin əllərinə verib. Beləliklə, istədiyin zaman dua vasitəsi ilə nemətlərinin qapılarını açar,
bir-birinin ardınca rəhmət yağışlarının gəlməsini istəyərsən. Allahın sənə gec cavab verərək (dualarını) gec qəbul etməsi naümid etməməlidir səni. Çünki bəxşiş niyyət miqdarında olur. (Duanın qəbul olunması niyyətin saflığı və daimiliyndən asılıdır.) Ola bilər,
sənin duanın qəbul edilməsi (ona görə) təxirə düşsün ki, istəyənin mükafatı daha böyük,
ümidvar olanın bəxşişi daha çox olsun.
(Çünki duanın qəbul olunması nə qədər geciksə, istək daha da artar və daha yaxşı razü-niyaz edilər. Nəticədə həmin şəxs bəxşiş edilməyə daha çox layiq olar.) Çox şey var ki, (Allah-təaladan) istəyərsən və o sənə verilməz.
Amma dünyada və axirətdə sənə ondan daha yaxşısı verilər.
Yaxud da duan sənin üçün daha yaxşı olan şeyə görə qəbul edilməz.
Çox vaxt da elə şey istəyirsən ki, o sənə veriləcəyi təqdirdə dinin məhv olar. Buna görə də gərək gözəlliyi sənə qalan,
günah və əzabı isə səndən uzaq olan şeyi istəyəsən. (Xülasə, əbədi səadət və xoşbəxtliyə səbəb olan şeyi istə.
İstəklərin çoxu dünya malı və sərvət barəsində olduğu üçün İmam əleyhis-salam onu məzəmmət edərək belə buyurur:) Mal sənə qalmır. Sən də ona qalmayacaqsan. (Axirətdə səninlə birgə olmayacaq ki,
sənə xeyir versin və sən də həmişə dünyada qalıb ondan bəhrələnməyəcəksən.)
Bil ki, sən dünya üçün deyil,
axirət üçün, qalmaq üçün deyil, yox olmaq üçün və yaşamaq üçün deyil,
ölmək üçün yaradılmısan. Sən köç edilən yerdə, müvəqqəti diyarda və axirətə gedən yoldasan. (Buna görə də belə bir yerə ürək bağlamaq rəva deyil.) Sən əlindən qaçanın qurtula bilmədiyi və axtaranın əldən çıxarmadığı ölüm üçün bir ovsan və ölüm onu mütləq haqlayacaqdır. Belə isə ölümün səni özünə
«ondan tövbə edərəm»
deyib etdiyin günah zamanı haqlayaraq səninlə (həmin tövbə etmək barəsindəki) fikrin arasında ayrılıq salmasından qorx və çəkin. (Əgər belə olsa) həmin vəziyyətdə sən özünü məhv etmisən. (Çünki ağıldan uzaq belə bir fikirlə günah edib onun cəzasına düçar olmusan.)
Oğulcan, ölümü və qəflətən düşəcəyin ölümdən sonrakı hadisələri çox yada sal ki, o sənin yanına gələnə kimi özünü hazırlayıb (silahını taxaraq) kəmərini bağlamış olasan. Məbadə ölüm səni qəflətən haqlasın və (sən ona hazır olmadığın üçün) qalib gəlsin sənə! Dünya əhlinin dünyaya ürək bağlamaları, güvənmələri, hərislikləri və onun üstündə bir-birləri ilə düşmənçilik etmələrinin səni aldatmasından qorx. Çünki Allah səni ondan xəbərdar edib.[10]
Dünya özü də özünü sənin üçün vəsf edib və pisliklərini açıb göstərib.
(Onun başqaları ilə rəftarını görürsən.) Dünyapərəstlər hürən itlər və ov axtaran yırtıcılardır (həmin heyvanlar kimidirlər). Onların bəzilərinin bəzilərindən xoşu gəlmir və bir-birlərinin üstünə qışqırır,
güclüsü zəifini yeyir.
Onların böyüyü zor gücünə kiçiyinə ziyan vurur. Onlar (bəzisinin) ayaqları bağlanmış dördayaqlılardır (dördayaqlılar kimidirlər).[11]
Digər qismi isə (başlı-başına) buraxılmış heyvanlardırlar ki, ağıllarını itiriblər və azğınlığa düşmüşlər. Onlar quru və sərt çöldə zərər-ziyan otlamaq üçün buraxılmış dördayaqlılardır! Onların nə qoruyacaq çobanları, nə də otaranları var! Dünya onları korluq və azğınlıq yoluna aparır və gözlərini hidayət və nicat nişanələrini görməkdən örtüb.
Beləliklə, onlar onun azğınlığında sərgərdandırlar və onun naz-nemətləri içərisində qərq olublar.
(Ona vurğunluq və ürək bağlamaq nəticəsində) onu öz rəbbləri ediblər. Bu cür, dünya onlarla oynayır (ağıllarını oğurlayır) və onlar da dünya ilə oynayırlar (başlarını ona qatıblar). Ondan sonra gələcək (ölüm, çətinliklər və qiyamət günü kimi) şeyləri unudublar!!
Bir az döz və möhlət ver ki, qaranlıq açılsın. Deyəsən,
kəcavələr çatdı (səfərdə olanlar gəldilər)! Tələsənin birləşəcəyi vaxt yaxındır. (Dünyaya könül verənlər tezliklə, hələ əbədi yerinə çatıb düşərgə salmamış qabaqkı karvana çatacaq və əməllərinin cəzasını alacaqlar.)
Oğulcan, bil ki, mindiyi dəvə gecə-gündüz yol gedən kimsə özü yol getməsə də, miniyi onu aparar. İstirahət və dincəlməkdə olsa da yolu qət edər.[12]
Yəqin bil və inan ki, heç vaxt öz arzuna çatmayacaq və heç vaxt öz ölümündən qurtula bilməyəcəksən. Sən səndən əvvəlkilərin yolundasan. Belə isə (ölümə heç bir çarə olmadığı üçün mal və sərvətə görə) çalışmaqda yüngül keçin və dərinə getmə. Qazanılan şeydə səy və təlaşını gözəlləşdir (həris olma ki, onun axırı həlak və məhv olmaqdır). Çünki çox çalışmaqlar var ki, malın əldən çıxmasına səbəb olur.
Hər çalışan tapmaz və hər ortayollu ümidsiz və məhrum olmaz. Nəfsin səni saysız nemətlərə çatdırsa da, onu bütün alçaqlıq və rəzilliklərdən üstün tut, əzizlə.
Çünki nəfsindən sərf etdiyin şeyin müqabilində, onu əvəz edəcək bir şey tapa bilməyəcəksən. Başqasına qul olma (mal və məqam tamahı ilə heç kəsə baş əymə). Allah səni azad yaradıb.
Pisliklə (başqasının yanında abır tökməklə) qazanılan xeyrin (mal və məqamın) harası xeyirdir?!
Çətinliklə əldə edilən asanlığın nə xeyri var?!
Tamah və hərislik dəvələrinin səni sürətlə həlak suyunun başına aparmasından çəkin.
(Dünya və onun mallarına tamah və hərislik nəticəsində haram işlər görmə ki, əgər etsən ilahi əzaba düçar olacaqsan.) Əgər səninlə Allah arasında başqa nemət sahibinin olmamasına bacarığın çatsa,
et bunu! (Başqalarının yanında abrını tökmə.) Çünki sən (dünya süfrəsindən) öz payını tapacaq, (sənə çatmalı olan) hissəni əldə edəcəksən! Eyb və nöqsan sifətlərdən pak və uzaq olan Allahdan çatan az, Onun yaratdıqlarından gələn çoxdan daha üstün və əzizdir, hərçənd ki, hər şey Ondandır.
Susmağının
nəticəsində əldən çıxan
şeyi əldə etmək danışmağın nəticəsində əldən
çıxan şeyi geri qaytarmaqdan daha asandır.[13] Qabda
olan şeyin qorunması onun qapağının
bərk bağlanmasından asılıdır.[14] Mənə
sənin öz əlində olanı qoruyub saxlamağın başqasının əlində
olanı istəməyindən daha xoşdur. (Mal və sərvətə malik olmaq insanı başqasına möhtac edən israfdan daha yaxşıdır.) Ümidsizliyin
(yoxsulluğun) acısı başqalarına
əl açmaqdan daha yaxşıdır. İffətli
və ismətli iş,
günah və xəta ilə olan varlılıqdan daha xeyirlidir.
İnsan öz sirrini daha yaxşı qoruyur.
(Çünki onun sirri gizlin saxlamaq üçün olan səyi başqalarından daha çoxdur.) Çox çalışanlar
var ki,
çalışdıqları şey onlara
ziyan gətirir.
Çox danışan hərzəçi olar.
(Öz dünya və axirət işləri barəsində) düşünən bəsirətə
çatar.
Yaxşı işlər görənlərə qoşul ki, onlardan
olasan.
Pislərdən ayrıl ki, onlardan
olmayasan.
Haram nə qədər də pis yeməkdir!
Zülmün ən pisi zəif və acizə zülm etməkdir.
Yumşaqlıq və mehribanlığın
sərtlik və kobudluq sayıldığı yerdə
sərtlik və kobudluq yumşaqlıq və
mehribanlıqdır.
(Yumşaqlıq fayda verməyən yerdə sərtlik bəyənilir və ağlın bir iş görə bilmədiyi yerdə dəlilik lazımdır.) Çox vaxt
dərman dərd,
dərd isə dərman olar.
(Bəzən birinə yoxsulluq və xəstəlik məsləhət və xeyir olur, varlılıq və sağlamlıq yox.) Çox vaxt
öyüd verməsi gözlənilməyən kəs öyüd
verər,
öyüd verməsi istənilən kimsə isə
xəyanət edər.
(Çox vaxt ağıllı və uzaqgörən və ya nadan düşmən sənin xeyir-ziyanın barədə sənə öyüd verər, dostun isə xəyanət edərək sənə yaxşı yol göstərməz.) Arzulara güvənmək
və dalmaqdan çəkin. Çünki arzu
axmaqların və ağlı
az olanların sərmayəsidir. Ağıl təcrübələri
yadda saxlamaq,
qorumaqdır.
(Ağıllı
adam
təcrübələri
əldən
verməz.
Ağılsız
isə
onları
tez
yaddan
çıxardar.) Etdiyin ən
yaxşı təcrübə sənə öyüd verən təcrübədir.
Fürsət olan zaman o,
qəmə çevrilməmişdən tələs. Hər axtaran
(axtardığını) tapmaz və
həmçinin hər səfərə
gedən geri dönməz.
(Dünyaya ürək bağlama. Fürsəti əldən vermə və axirət üçün azuqə götür. Çünki fürsət həmişə ələ düşmür və ölüm səfərinə gedən geri dönmür.) Ziyanlardan biri
də azuqəni (təqva və pərhizkarlığı) əldən vermək
(yaxud var-dövləti şəhvət və nəfsi istəklərə sərf etmək) və axirəti
bərbad etməkdir.
Hər bir işin bir sonu var.
(Ağıllı o adamdır ki, işin sonunu fikirləşir.) Sənin
üçün nə təqdir edilibsə,
tezliklə sənə çatacaq. (Bu qədər əziyyət çəkmə və öz din və dünyanı bərbad etmə. Mal və sərvət əldə etmək üçün dəniz və çöllükləri qət edən) tacir özünü
məhvə və təhlükəyə atır. Nə çox
elə az (mal) ki, bərəkəti
çoxdan (çox maldan) daha artıqdır. (İsmətli peşə sahibinin əldə etdiyi şeyin xeyir-bərəkəti həm dünyada, həm də axirətdə günahkar varlının sərvətindən daha üstündür.)
Alçaq
və xar köməkçidə və (nifaq və ikiüzlülükdə) günahlandırılan dostda
xeyir yoxdur.
(Çünki həmin köməkçinin imkanı olsaydı özünü zillət və xarlıqdan qurtarardı. İkiüzlü dost da ona görə ki, həmin şəxsə inam yoxdur. Çünki o öz xeyrini güdər və dosta ziyan dəyməsi barəsində fikirləşməz, qayğılanmaz.) Nə qədər
ki,
zəmanənin cavan dəvəsi
sənə ram olub,
onunla asan və yüngül davran.
Özünü bir şeyin çoxuna göz dikib təhlükəyə atma. (Mal və sərvətini çoxaltmaq üçün hərislik göstərmə ki, çətinliklərə düçar olarsan.) Mindiyin
dəvənin itaətsizlik etməsindən çəkin! (İnadkarlıq və düşmənçilikdən çəkin. Yoxsa səni işlərdə elə çətinliklərə düçar edər ki, onlardan yaxa qurtara bilməzsən.) Özünü qardaşın
(dindaş və dostun) səndən ayrılanda
ona yaxınlaşmağa,
üz döndərəndə mehribanlıq və
dostluğa,
simiclik edərək əsirgəyəndə
ona bəxşiş etməyə,
uzaqlaşanda ona yaxınlıq
etməyə,
sərtlik edəndə ona qarşı yumşaq olmağa və o,
pis iş görəndə üzr istəməyə vadar et. (Qısası, onun pislikləri müqabilində yaxşılıq et.) Sanki
sən onun qulu,
o isə sənin nemət verənindir (kimi et bunları). Deyilənləri öz
yerindən başqa yerlərdə
işlətməkdən (münafiqlə bu cür davranmaqdan) və ya
onları ləyaqətsiz (alçaq) adamlarla münasibətdə
etməkdən çəkin. (Çünki münafiq və ləyaqətsiz adama yaxşılıq etmək şoranlığa toxum səpməkdir.) Dostunun düşməni
ilə dostluq etmə.
Əgər belə etsən öz dostunla düşmənçilik etmiş
olarsan.
Öz qardaşına (dindaş və dostuna) saf
(niyyətlə) öyüd
ver (ona öyüd verərkən Allahın razılığını əldə etməkdən başqa heç bir qəsdin olmasın), istər (onun sənin öyüdünə münasibəti) yaxşı olsun, istərsə
də pis.
Qəzəbini qurtum-qurtum ud
(özünü cilovla). Çünki mən
sonda ondan şirin və dadlı bir içki görmədim.
Sənə qarşı qəzəbli və kobud olanla yumşaq davran.
Çünki (sənin yumşaqlığın onu utandırar və) tezliklə o
sənə qarşı yumşalar.
(Müqabil tərəf başa düşən adam olanda belə etmək lazımdır. Başa düşən adam olmasa isə onun qəzəbi müqabilində sərtlik etmək lazımdır.) Düşməninlə yaxşı
və xoş davran.
Bu,
iki qələbədən (intiqam alaraq onu cəzasına çatdırmaqdan və ya güzəşt edərək ona yaxşılıq etməyin birindən) daha
şirindir.[15] Qardaşınla
(dindaş və dostunla) münasibətlərini kəsmək
istəyəndə dostluğunun yerinin
bir azını saxla ki,
həmin dost nə vaxtsa o dostluq yeri ilə qarşılaşsa ora qayıda
bilsin.[16] Sənin
haqqında yaxşı və
xoş fikirdə olanın zənnini doğrult.
(O səni yaxşı bildiyi və səndən yaxşılıq umduğu üçün xeyir və yaxşı işləri tərk etmək rəva deyil.) Aranızdakı dostluğa
güvənib arxalanaraq qardaşının haqqını
pozma.
Haqqını pozduğun kimsə qardaşın
deyil.
Ailən və qohumların sənə nisbətdə
camaatın ən bədbəxti
olmamalıdırlar.
(Yaxınların bəxşiş və yaxşılıq edilmək baxımından başqalarından daha üstündürlər. Necə deyərlər: «Evə gərək olan çıraq məscidə yaraşmaz».) Səndən
uzaq gəzənlə heç vaxt tanışlıq etmə. (Çünki istəməyən adamla tanış olmaq insanın həqir və xar olmasına və özünə zülm etməsinə səbəb olur.) Gərək qardaşının
(dindaş və dostunun) səndən ayrılmaq
bacarığı sənin onunla
birləşməyindən və (həmçinin) onun
pislik etməsi sənin yaxşılıqlarından üstün olmasın. (Xülasə, o nə qədər ayrılmağa şərait yaratsa da, sən birləşməyə səbəb olan şeyləri önə çək.) Sənə zülm
edənin zülmü gözündə böyüməsin.
Çünki o öz ziyanına (zalımlar üçün müəyyən edilmiş cəzaya) və sənin
xeyrinə (sənin zülm və sitəmə səbr etməyə vəd edilmiş mükafata nail olmağına) çalışır. Səni
sevindirənin mükafatı sənin
onu qəmləndirməyin deyil!
Oğulcan, bil
ki,
ruzi iki qisimdir:
bir ruzini sən axtarırsan,
bir ruzi isə səni axtarır və sən ona tərəf getməsən belə sənə
çatar.
Ehtiyac və yoxsulluq zamanı özünü
alçaltmaq,
varlı ikən isə zülm və kobudluq etmək necə
də çirkin xasiyyətdir![17] Sənin
dünyandan qazancın yalnız
öz yerini (əbədi axirətini) abadlaşdırmağa sərf
etdiyin miqdardır.
(Bundan başqa sərf etdiyin və ya özündən sonra qoyub getdiyin şeylərin sənə xeyri olmayacaq və onlar əlindən yapışmayacaqlar.) Əgər əlindən
çıxan şey üçün ah-zar
edib inildəyirsənsə,
onda sənə çatmayan şeylərə görə
də ağlayaraq nalə qopar.[18] Artıq
baş vermiş şeylərə əsaslanıb,
olmayanlara dəlil gətir. (Gördüyün şeylərə baxıb görmədiyin şeyləri dərk et ki, gözüaçıq və işbilənlərdən olasan.) Çünki
işlər (dünyanın işləri) bir-birinə bənzəyir. İncidilərək
əziyyət verilməyincə öyüddən faydalanmayanlardan olma.
Çünki ağıllı adam ədəb vermək və öyrətməklə öyüdlənər, heyvanlar isə
kötək yeməyincə tabe olmazlar. Sənə
üz tutan qəm-qüssələri
təmkinli düşüncələr və
(Allah-təalaya olan) gözəl inamla
özündən uzaqlaşdır.
(Allahın istəyinə tabe ol ki, sənin səadət və xoşbəxtliyin ondadır.) Kim düz
və orta yolu tərk etsə,
haqdan uzaqlaşıb və özünə
zülm edib.
Dost qohum yerindədir.
(Qohumun barəsində riayət etdiyin şeyləri onun barəsində də etməlisən.) Dost o
kəsdir ki,
gizlində də düz
olsun.
(Dostunun hüzurunda etdiklərini o olmayanda da həmin cür etsin. Belə olmasa münafiq və ikiüzlüdür və öz xeyrinə görə özünü dost kimi göstərir.) Nəfsi istəklər
korluğa bərabərdir.
(Kor bir şey görmədiyi kimi nəfsi istəklər əsiri də qəlbi kor olduğu üçün yaxşı ilə pisi və öz xeyri ilə ziyanını bir-birindən ayıra bilmir.) Çox uzaq
var ki,
yaxından da yaxındır
və çox yaxın var ki,
uzaqdan da uzaqdır.
(Çox vaxt yad insana xeyir verər, qohum isə ziyan vurar.) Qərib o
adamdır ki,
dostu yoxdur (hətta öz vətənində olsa belə). Haqqı (düz söz və əməli) aşanın yolu
daralar.[19] Öz
qədir və məqamına uyğun (hərəkət edən) adamın qədri
həmişəlik qalar. Əldə edərək
yapışmalı olduğun ən
möhkəm səbəb və ip səninlə Allah arasında olan səbəbdir. (Allahın ipindən yapışan kəs heç kəsə möhtac olmaz.) Sənin
barəndə laqeyd olan (xeyrinlə ziyanını bir hesab edən) kəs sənin
düşmənindir.
Bəzən tamah və hərislik (insanı) həlakətə sürükləyəndə
ümidsizlik əldə etmək
olar.
(Çox vaxt insan zərər və bədbəxtçiliyinə səbəb olan şeyə tamah salır və həmin şeydən ümidsizləşmək onu əldə etmək kimidir.) Hər yırtıq
(çirkinlik) açılmaz
(açaraq üzə çıxarmağın yaxşı deyil). Hər fürsət
ələ düşməz.
(Elə isə onu qənimət bil və əldən vermə.) Çox vaxt
görən (ağıllı) adam öz
düz yolunda səhvə düşür və kor (nadan ağılsız) nicat yolunu
tapır.[20] Pisliyi
təxirə sal,
gecikdir.
Çünki istədiyin vaxt ona
tərəf tələsə bilərsən.
Nadanla əlaqələri kəsmək, ondan ayrılmaq
ağıllı ilə münasibət qurmağa bərabərdir.
Kim zəmanədən əmin olsa, zəmanə
ona xəyanət edər.
Kim onu böyük sansa,
onu zəlil və xar edər.[21] Hər
ox atanın oxu hədəfə çatmaz.[22] Hökmdar
(onun düşüncə və rəftarı) dəyişəndə zəmanə (vəziyyət) də dəyişər.[23] Yoldan
qabaq yol yoldaşını,
evdən qabaq isə qonşunu soruş.
Başqasından
nəql etsən belə,
gülünc söz danışmaqdan çəkin. (Çünki o, insanın başqaları yanında kiçilməsinə səbəb olur.) Qadınlarla məsləhətləşməkdən
çəkin.
Çünki onların nəzər və düşüncələri zəifliyə, qərarları isə
süstlüyə doğru gedir. Hicab
və örtüklə (ora-bura) baxmalarının qarşısını
al.
(Çölə çıxıb gözlərinin camaata sataşmasına icazə vermə.) Çünki hicabın
möhkəmliyi (hicab örtmək və onunla zinətlənmək) onları daha
yaxşı qoruyur.
(Hər nə qədər hicabda olsalar, pozğunçuluqdan qorunmuş olarlar.) Onların çölə
çıxmaları sənin onların
yanına (kişi və qadınlığından asılı olmayaraq) inanılmayan və
etibar edilməyən adamlar gətirməyindən
pis deyil.[24] Əgər
bacarsan,
elə et ki,
səndən başqasını tanımasın. Qadını ona
aid olmayan işə hakim etmə.
Çünki qadın iş buyruqçusu deyil, ətirli
bir güldür (gül kimidir. Buna görə də onu işləri yerinə yetirməkdən saxla). Onu əzizləyəndə
ona aid olan şeylərdən kənara çıxma. Onu
tamaha salma ki,
başqası üçün şəfaət etsin,
vasitəçilik etsin. Qısqanclıq edilməməli
yerdə qısqanclıq etmək və
pis gümana düşməkdən çəkin. (İffətli qadın barəsində pis gümana düşüb heç nədən özündən çıxma.) Çünki bu
iş,
düz qadını əyriliyə və (nalayiq işlərdən uzaqlıq zinəti ilə) bəzənmiş qadını
tərəddüdə və (o barədə) fikirləşməyə vadar
edər.[25] Əlin
altında olanların və işçilərinin
hər biri üçün bir iş müəyyənləşdir ki, (yerinə yetirməsə) həmin işə
görə ondan yapışaraq sorğu-suala tuta
biləsən.
Çünki bu üsul onların sənin işlərini bir-birinin boynuna
ata bilməmələri üçün daha
münasibdir.
Qohumlarına hörmət et, əzizlə
onları.
Çünki onlar sənin qol-qanadındırlar
ki,
onlarla uçursan;
əsil-kökündürlər
ki,
onlara qayıdırsan (onlardan kömək və yardım alırsan və başucalığın onlarladır); sənin (yardımçı)
əlindirlər ki, onlarla (düşmənə) hücum
edirsən (qələbə qazanırsan).
Sənin
din və dünyanı Allah yanında əmanət qoyuram (ki, qorusun və qarşıya çıxacaq hər bir pis hadisədən saxlasın). Ondan sənin
üçün indi və gələcəkdə,
dünya və axirətdə ən gözəl
təqdir və istəyini diləyirəm. Salama layiq
kimsəyə salam olsun!
[1] O Həzrət bu vəsiyyətnamədə verdiyi çoxlu öyüd-nəsihətlərdə səadət və xoşbəxtlik yollarını göstərib. Bu vəsiyyətnamədə İmam əleyhis-salamın sözlərinin hədəf və məqsədi İmam Həsən əleyhis-salam deyil, bütün insanlardır. Buna görə də «bu vəsiyyətnamədəki «dünya qulu və qürur taciri» kimi ibarələr imamın şə'ni və ismət məqamına layiq olmadığı üçün gərək onlar yozulsunlar, yəni, onların zahiri mənalarına göz yumulsun və zahirdə olmayan mənalarına diqqət edilsin» deyilməsinə heç bir yer qalmır. Çünki söhbətin hədəf və məqsədinin ümumi insanlar olmasını qəbul etsək, başqa yozuma ehtiyac qalmır. Hərçənd ki, Allahın, pak və mə’sum Əhli-Beyti hər bir eyb və nöqsandan uzaq etməsi və gözəl xislət və sifətlərlə bəzəməsinə baxmayaraq, onlar Allah-təalanın göstərişi ilə özlərini tərifləməyiblər və zahirdə özlərini başqaları kimi göstəriblər. Bütün bunlarla yanaşı, «Nəhcül-Bəlağə»nin şərhçilərindən olmuş mərhum Bəhrani mərhum Əbu Cə’fər ibn Babəveyh Qumidən nəql edib ki, İmam əleyhis-salam bu vəsiyyəti öz oğlu Məhəmməd ibn Hənəfiyyəyə yazıb.
[2] Çünki o Həzrətin mübarək yaşı altmışı keçmişdi və altmış yaş təbii ömrün yarısıdır və bu yaşa az adam çatır. Əgər kimsə təbii ömür yaşına çatırsa da, altmış yaşdan sonra yerdə qalan, keçəndən az olur. Buna görə də insan altmış yaşdan sonra ömürə arxa çevirmiş sayılır.
[3] Xülasə, bizim, taparaq əldə edilməsi üçün zəhmət çəkdiyimiz şey heç bir çətinlik və xərcsiz sənin yanına gəlib. Bir daha yada salırıq ki, bu sözlər imamət və ismət məqamına malik olmaqla ziddiyyət təşkil etmir. Çünki heç şəkk-şübhə yoxdur ki, İmam əleyhis-salam burda özünü və övladını başqalarının yerinə qoyub və bu mübarək sözləri hər bir ata və oğul üçün nümunə və örnək edib.
[4] Əgər keçmişlərin yoluna uyğun hərəkət etmək, davranmaq istəmirsənsə, azğın və azdırıcıların müxtəlif sözləri və əməllərinə də etina etmə. Ehtiyat və təmkinliliyi əldən vermə və səy və təlaş et ki, özün həqiqəti əldə edə biləsən.
[5] O, sıra tərtibi sayında işlədilən «əvvəl» deyil, həqiqi «əvvəl»dir. Çünki əgər əvvəl olmaq həmin say mənasında götürülsə, onda Onun nə vaxtsa yox olması və sonradan yaranması, meydana çıxması təsəvvür edilir. Bu sifət isə vücudu vacib olan varlığa deyil, mümkün olan varlığa aiddir.
[6] Çünki Onun sonu olsa, yoxluğa qovuşacaq. Belə olanda isə zatən vacib əl-vücud olmayacaq.
[7] O, qəlblərin elm və biliklə və ya gözlərin zat və sifətlərinin həqiqətlərini görərək Onu dərk etməsindən üstündür. Çünki O, qətiyyən əhatə edilməz və məhdudlaşmaz.
[8] Şərhçi Bəhrani burada belə deyir: Mö’təzilə, işlərin yaxşı və pis olmaları meyarının ağıl olması məsələsində bu və bu kimi kəlamlara istinad edir.
[9] Bəli, bəndənin Onun yolunu gedərkən gördüyü əziyyət və çətinlik rahatlıq və asudəlik olar. Məşuqu ilə vüsal axtarışında olan şəxs üçün gördüyü zərər-ziyan xeyir və mənfəət olar.
[10] Qur’ani-Kərimin Ənkəbut surəsinin 64-cü ayəsində buyurulur: «وَمَا هَذِهِ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلَّا لَهْوٌ وَلَعِبٌ
وَإِنَّ الدَّارَ الْآخِرَةَ لَهِيَ الْحَيَوَانُ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ» «Bu dünya həyatı oyun-oyuncaqdan, əyləncədən başqa bir şey deyildir. Axirət yurdu isə, şübhəsiz ki, əbədi həyatdır. Kaş biləydilər.»
[11] Onlara dini məlumatları olmayan, amma şəriətin zahirinə əməl edərək günahlardan çəkinənləri misal göstərmək olar. Şərhçi Bəhraninin dediyi kimi: «Onlar, çobanın bağladığı heyvanlar kimidirlər».
[12] İmam əleyhis-salamın bu sözü metaforadır. Yəni, dolayı yolla demək istəyir ki, insan dünyada həmişə qalmalı olacağını güman edir. Amma gecə ilə gündüzün onu, ömrünü sona çatdırması üçün gəzdirməsindən qafildir.
[13] Çünki söz, nə qədər ki, deməmisən, sənin ixtiyarındadır. Deyəndən sonra isə sən onun ixtiyarındasan. Buna görə də susmaq çox danışmaqdan daha yaxşıdır.
[14] Tuluğun ağzının ipi boş olsa, su yerə tökülər və aradan gedər. Həmçinin əgər insanın dilinin düyünü möhkəm olmasa, ondan yersiz sözlər çıxar. Sonrakı peşmançılıq isə fayda verməz.
[15] Yaxşılıq etməklə olan qələbə intiqam qələbəsindən daha şirin və daha faydalıdır və bu yaxşı və xeyirxah insanların fikridir. Amma şər iş görənlərin fikrincə intiqam alaraq qətl və qarət etmək daha şirindir.
[16] Dostundan ayrılanda və ya onunla savaşanda ağzına gələni demə və ağlına gələni etmə. Barışmağa yer saxla ki, sizin hər biriniz peşman olan zaman işinizə yarasın.
[17]Nanəcib insanların xüsusiyyəti ehtiyac zamanı özlərini alçaltmaq, ehtiyacları aradan qalxandan sonra isə kobudluq və itaətsizlik etməkdir. Allah-təala Qur’ani-Kərimin Məaric surəsinin 19-21-ci ayələrində onları məzəmmət edərək belə buyurur: «إِنَّ الْإِنسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا
وَإِذَا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعًا» «Həqiqətən insan çox həris, tamahkar və kəmhövsələ yaradılmışdır. Ona bir pislik üz verdikdə fəryad qopardar. Ona bir xeyir (mal və dövlət) nəsib olduqda (ondan Allah yolunda paylayaraq bağışlamağa) xəsislik edər.»
[18] Sənə çatmayan şeyə görə ah-zar etməyin bir xeyri olmadığı kimi, əlindən çıxan şey üçün nalə etməyinin də heç bir faydası yoxdur. Buna görə də qarşıya çıxanlarla razılaşaraq dünya malı üçün ruhdan düşüb kədərlənməməlisən.
[19] Bu da bir metaforadır. Məqsəd budur ki, haqq yol geniş, asan və aşkar nişanələri olan bir yoldur. Batil və nahaq yol isə dar və qorxulu bir yoldur.
[20] Bil ki, iş ağıl və tədbirlə deyil, Allahın insanı müvəffəq etməsi ilə baş tutur. Buna görə də öz fikir, düşüncə və ayıq-sayıqlığına öyünərək məğrur olma və işlərində Allah-təalaya arxalan, güvən.
[21] Deməli, ağıllı ona əmin olmayan, ürək bağlamayan və onu xar sayandır ki, gördüyü hər bir pisliyi ondan gözlənilməz hesab etmir.
[22] Çalışan, amma məqsədinə çatmayan kəs kədərlənməməlidir, Allahın istəyinə və Onun təqdirinə razı olmalıdır.
[23] İbn Əbil-Hədid burada belə yazır: «Ənuşirəvan bir gün ölkəsinin idarəçiliyi ilə məşğul olan məmurları bir yerə topladı və əlində bir mirvari fırlada-fırlada belə dedi: «Kim ölkənin əkilmiş tarlalarına nəyin daha çox ziyan vurmasını desə, bu mirvarini onun ağzına qoyacağam». Biri dedi: «Çəyirtkələrin hücumları». Digər biri: «Suyun çatmaması», başqa birisi «yağışın yağmaması», o birisi isə «cənub küləyinin əsməsi və şimal küləyinin əsməməsi, yəni, iqlimin müxtəlifliyi» deyə cavab verdi. O sonra öz vəzirinə dedi: «Sən de. Güman edirəm, sənin ağlın rəiyyətin hamısının ağlı ilə bərabər və hətta bəlkə onlardan artıqdır». Vəzir dedi: «Hökmdarın rəiyyət barəsindəki fikrinin dəyişməsi və onlarla pis rəftar edərək zülm etmək qərarına gəlməsi!» Ənuşirəvan dedi: «Əhsən sənin bu ağıl və dərrakənə ki, mənim ata və babalarım səni bu məqama əbəs yerə layiq görməyiblər!» Sonra isə mirvarini vəzirin ağzına qoyur.
[24] Çünki bəzən bəzi adamları evə gətirməyin fəsadı qadınların çölə çıxmalarından çox olur. Bəzən də qadınların onların yanına gəlməsinin fəsadı kişilərdən çox olur.
[25] Nalayiq işlərdən uzaq olmağa əhəmiyyət verən qadına pis işlər nisbət vermək nəticəsində həmin işləri görmək ona asan gələr və ola bilər ki, o, onları yerinə yetirsin.
Комментариев нет:
Отправить комментарий